Veerkracht
Welke veerkracht kreeg ik mee in mijn jeugd?
Ik was een gevoelig, creatief meisje. Het liefst bracht ik uren alleen door op mijn kamer, al schrijvend of tekenend. Of speelde ik ‘vogeltje’ buiten in de hoge boom voor ons huis.
Ik herinner me dat ik op de middelbare school het heel erg graag ‘goed’ wou doen, hoge cijfers wilde halen en soms in paniek raakte voor een toets.
Mijn ouders konden hier niet zoveel mee.
Ik heb van hen geleerd om ‘me niet aan te stellen’ ‘sterk te zijn’, ‘me niet zo druk te maken’.
Het sterk zijn en doorgaan heeft me veel gebracht, maar ook veel gekost.
Ik heb nooit echt goed geleerd om naar mijn eigen behoeften te luisteren en mijn grenzen aan te geven. Doorgaan kostte wat kost en ‘een ander doet het altijd beter’, leidde tot ploeterend perfectionisme en 2 burn-outs.
Veerkracht heb ik zelf ontwikkeld, door de kracht in mijzelf te her-ontdekken. Door mijn processen aan te gaan en te ondervinden dat in mij een kern van licht en liefde zit, die volledig en genoeg is. Dat al wat ik ben en mag zijn liefde is. Een lichtwezen. En dat het mijn taak is om anderen die -net als ik ooit- hun lichtje kwijt zijn geraakt-, te helpen hun eigen licht weer te doen ontwaken.
Veerkracht is daarbij als kwaliteit zo mooi, waarbij de veer voor mij als symbool voor de kracht van kwetsbaarheid, zachtheid en kracht staat. Eigenschappen waarin ik mijzelf herken.
Ik wens jou, lief mens, veel veerkracht toe bij jouw processen.
Hartegroet, Miriam